Od 23 sierpnia 2012 r. obowiązuje rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 1 sierpnia 2012 r. (Dz. U. 2012, poz. 909), które wprowadziło zmiany w § 2, § 3, § 4, § 5 oraz w załączniku rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z dnia 19 grudnia 2002 w sprawie trybu uznawania zdarzenia powstałego w okresie ubezpieczenia wypadkowego za wypadek przy pracy, kwalifikacji prawnej zdarzenia, wzoru karty wypadku i terminu jej sporządzenia (Dz. U. 2002, Nr 236, poz. 1992).

Wspomniane rozporządzenie stosuje się do zdarzeń wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. 2002, Nr 199, poz. 1673, z późn. zm.), a mianowicie:

Za wypadek przy pracy uważa się również nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas:

• uprawiania sportu w trakcie zawodów i treningów przez osobę pobierającą stypendium sportowe;
• wykonywania odpłatnie pracy na podstawie skierowania do pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania;
• pełnienia mandatu posła lub senatora, pobierającego uposażenie;
• odbywania szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego dorosłych lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy przez osobę pobierającą stypendium w okresie odbywania tego szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego dorosłych lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy na podstawie skierowania wydanego przez powiatowy urząd pracy lub przez inny podmiot kierujący, pobierania stypendium na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w okresie odbywania studiów podyplomowych;
• wykonywania przez członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych oraz przez inną osobę traktowaną na równi z członkiem spółdzielni w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych, pracy na rzecz tych spółdzielni;
• wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia;
• wykonywania pracy na podstawie umowy uaktywniającej, o której mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. nr 45, poz. 235);
• współpracy przy wykonywaniu pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia;
• wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych;
• wykonywania zwykłych czynności związanych ze współpracą przy prowadzeniu działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych;
• wykonywania przez osobę duchowną czynności religijnych lub czynności związanych z powierzonymi funkcjami duszpasterskimi lub zakonnymi;
• odbywania służby zastępczej;
•  nauki w Krajowej Szkole Administracji Publicznej przez słuchaczy pobierających stypendium;
• wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowa taka została zawarta z pracodawcą, z którym osoba pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje ona pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy;
• pełnienia przez funkcjonariusza celnego obowiązków służbowych.

Osoby, które uległy wypadkowi przy pracy w wyżej wymienionych sytuacjach zawiadamiają o wypadku odpowiednie podmioty wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. 2002, Nr 199, poz. 1673, z późn. zm.), których zadaniem jest ustalenie okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy w karcie wypadku.

Poszkodowani, w stosunku do których, zgodnie z ustawą, ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zwany dalej „Zakładem”, zawiadamiają o wypadku terenową jednostkę organizacyjną Zakładu, właściwą ze względu na siedzibę prowadzenia działalności albo miejsce sprawowania opieki określone w umowie uaktywniającej.

W znowelizowanym rozporządzeniu § 3 ust. 1 pkt. 3 i 4 otrzymały nowe brzmienie:

§ 3. 1 Zdarzenie uznaje się za wypadek przy pracy na podstawie ustalenia jego okoliczności i przyczyn, w szczególności przez:

1)      zabezpieczenie miejsca wypadku w sposób pozwalający odtworzyć jego okoliczności;

2)      dokonanie oględzin miejsca wypadku, stanu technicznego maszyn i innych urządzeń technicznych, stanu urządzeń ochronnych oraz zbadanie warunków wykonywania pracy i innych okoliczności, które mogły mieć wpływ na powstanie wypadku;

3)      wysłuchanie wyjaśnień poszkodowanego, jeżeli stan jego zdrowia na to pozwala;

4)      zebranie informacji dotyczących wypadku od świadków wypadku;

5)      zebranie innych dowodów dotyczących wypadku, uznanych za niezbędne.

W nowym brzmieniu przepisu do § 4 dodano ust. 3 i 4 w brzmieniu:

3. Do karty wypadku dołącza się zapis wyjaśnień poszkodowanego i informacji uzyskanych od świadków wypadku, a także inne dokumenty zebrane w czasie ustalania okoliczności i przyczyn wypadku, w szczególności dokumenty sporządzone z oględzin miejsca wypadku, inne dowody dotyczące wypadku uznane za niezbędne do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, a także uwagi i zastrzeżenia do ustaleń zawartych w karcie wypadku zgłoszone przez poszkodowanego lub uprawnionego członka rodziny.

4. Kartę wypadku sporządza się w 3 egzemplarzach: pierwszy egzemplarz otrzymuje poszkodowany lub uprawniony członek rodziny, drugi egzemplarz pozostaje u podmiotu ustalającego okoliczności i przyczyny wypadku, trzeci egzemplarz jest przekazywany do Zakładu, jeżeli zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy.

Zmiany dokonano również w § 5, który otrzymał brzmienie: niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o wypadku podmioty obowiązane do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1-7 i pkt 10-15 ustawy, powiadamiają pisemnie właściwą terenową jednostkę organizacyjną Zakładu o wszczęciu postępowania dotyczącego ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy. W postępowaniu tym może uczestniczyć przedstawiciel Zakładu.

UWAGA !!! zmianie uległ załącznik do rozporządzenia – KARTA WYPADKU.

Nowy wzór obowiązuje od 23 sierpnia 2012 r.

Dnia 14 czerwca 2012 opublikowano rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 maja 2012 r., które wprowadziło zmiany w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. 2009, Nr 105, poz. 869).

Wskutek dokonanych zmian podejrzenie choroby zawodowej można zgłosić nie tylko właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu i właściwemu okręgowemu inspektorowi pracy, ale również:

• właściwemu państwowemu granicznemu inspektorowi sanitarnemu,
• właściwemu państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu,
• właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 z późn. zm.),
• właściwemu komendantowi wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej,
• właściwemu inspektorowi wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej,

którzy dalej w przepisie określani są mianem „właściwy państwowy inspektor sanitarny”.

W znowelizowanym rozporządzeniu § 4 otrzymał brzmienie: właściwy państwowy inspektor sanitarny, który otrzymał zgłoszenie podejrzenia choroby zawodowej, wszczyna postępowanie, a w szczególności kieruje pracownika lub byłego pracownika, którego dotyczy podejrzenie, na badanie w celu wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby zawodowej albo o braku podstaw do jej rozpoznania, do jednostki orzeczniczej I stopnia.

W nowym brzmieniu przepisu jednostkami orzeczniczymi I stopnia są:

• poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy,
• kliniki i poradnie chorób zawodowych uniwersytetów medycznych (akademii medycznych),
• poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy albo przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego – w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i pasożytniczych,
• podmioty lecznicze, w których  nastąpiła hospitalizacja – w zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów choroby.

Inne jest także ujęcie jednostek orzeczniczych II stopnia. W znowelizowanym przepisie są nimi instytuty badawcze w dziedzinie medycyny pracy.

Zmiany dokonano również w § 6 ust. 2 pkt. 4, który otrzymał brzmienie: czynników o działaniu rakotwórczym – substancje chemiczne, ich mieszaniny, czynniki lub procesy technologiczne o działaniu rakotwórczym lub mutagennym określone w przepisach wydanych na podstawie art. 222 § 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy oraz pierwotną lokalizację nowotworu i okres latencji.

W rozporządzeniu znowelizowano jeszcze § 6 ust. 3 pkt. 3, ust. 5 pkt. 4 i 5, ust. 6, § 7 ust. 3, § 8 ust. 2-4 oraz § 9, w których to zmieniono zapis „właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny” na „właściwy państwowy inspektor sanitarny”.